Samuel Curtis Johnson: Hojny i zdeterminowany założyciel firmy rodzinnej

Podobnie jak w wielu innych przypadkach, historia Samuela Curtisa Johnsona, założyciela SC Johnson, pełna była zakrętów i zwrotów, zanim doszło do powstania naszej firmy rodzinnej. Urodzony w 1833 r. Samuel spędził pierwsze pięć dekad swojego życia na amerykańskim Środkowym Zachodzie, pracując w różnych branżach, od kolejnictwa po handel detaliczny. Na szczęście żadne z tych przedsięwzięć nie osiągnęło realnego sukcesu.

 

Na szczęście dla nas. W 1886 r. Samuel wykupił firmę zajmującą się parkietami podłogowymi, Racine Hardware Manufacturing Company w Racine, Wisconsin. Tak narodziła się firma, która nosi jego imię aż do dziś. 

W pierwszych latach działalności związanej z parkietami Samuel pracował bez wytchnienia. Był sprzedawcą, księgowym i menedżerem. Pięć dni w tygodniu był w terenie i  sprzedawał materiały na podłogi wykonawcom obsługującym domy o wysokim standardzie, kościoły, hotele i budynki publiczne. 

W soboty pracował w Racine, zajmując się zamówieniami i zarządzaniem. Po pierwszym roku działalności firma uzyskała zysk netto w wysokości 268,27 dolarów. Przedsiębiorstwo nadal się rozwijało, sprzedając swoje produkty od Kolorado po Nową Anglię i aż po Missisippi na południu. 

Wraz ze wzrostem sprzedaży klienci Johnsona przysyłali coraz więcej zapytań o sposób pielęgnacji ich nowych podłóg. Mycie zwyczajową wodą z mydłem prowadziło do pogorszenia wykończenia podłogi, a woda odkształcała małe elementy parkietu. 

Dlatego Samuel zrobił to, co uczyniłby każdy dobry przedsiębiorca na jego miejscu: zaczął szukać najlepszego sposobu na spełnienie potrzeb swoich klientów. Według firmowej legendy mieszał różne rodzaje wosków do podłóg w swojej wannie, szukając idealnej mieszanki, która mogła chronić podłogi i zapewniać długotrwały blask.

Pierwsze eksperymenty Samuela w zakresie pielęgnacji podłóg były inspirowane zamkami we Francji. Słyszał, że znajdujące się tam świetne podłogi mają już kilkaset lat. Sekretem tkwił w stosowaniu odpowiedniego wosku. Zaskoczony i zaintrygowany Samuel kontynuował badania. 

 

Wkrótce, przy sprzedaży parkietów Johnsona zaczęto dodawać puszkę wosku Johnson’s Prepared Paste Wax. Z firmą zaczęły kontaktować się osoby posiadające inne podłogi. Wszyscy chcieli kupić trochę tego wspaniałego produktu. Kiedy moda na parkiet ustąpiła miejsca podłogom klonowym i dębowym, sprzedaż wosku do podłóg wzrosła jeszcze bardziej. 

Sieć dystrybucyjna firmy objęła cały Środkowy Zachód. Kiedy Samuel zaczął reklamować produkty na poziomie ogólnokrajowym, umieszczając reklamy w The Saturday Evening Post, firma rozkwitła. W 1898 r.  wartość sprzedaży wosków do podłóg, środków do wykańczania i kitów do drewna przekroczyła wartość sprzedaży podłóg.

Wraz ze swoim synem, Herbertem, który teraz pomagał w prowadzeniu firmy, Samuel kontynuował rozwój produktu. Ponadto rozszerzał swoją działalność na rzecz społeczności. 

 

Każdego roku przekazywał 10% zysków na działania na rzecz społeczeństwa obywatelskiego. Poświęcał dużą część swojego czasu na programy dla młodzieży. Był przewodniczącym lokalnego związku YMCA i przekazywał duże darowizny na rzecz YMCA i YWCA. Pomógł założyć szkołę w Braxton, Missisipi i pełnił funkcję przewodniczącego „Sunshine Society”, organizacji opiekującej się dziećmi o specjalnych potrzebach.

 

Wyciągając tak hojną, pomocną dłoń do społeczności, Samuel stworzył tradycję dzielenia się, która jest obecna w naszej kulturze już od pięciu pokoleń. Nie tylko rodzina Johnsonów działa aktywnie na polu filantropii. Nasza firma przekazuje każdego roku 5% zysków przed opodatkowaniem na działalność charytatywną. Kontynuujemy tę tradycję już od ponad 80 lat.

Kiedy Samuel zmarł w 1919 r. w wieku 86 lat, pozostawił po sobie prężnie działające przedsiębiorstwo, trwałą tradycję filantropii oraz rodzinną firmę, której celem jest poprawianie życia wszystkich rodzin. 

Po jego śmierci w lokalnej gazecie opublikowano mowę pochwalną, w której zebrano jego największe osiągnięcia: „Wymienienie działań dobroczynnych tego zacnego człowieka jest nie lada zadaniem – prowadził proste życie, żyjąc prostolinijnie, a jednocześnie był hojny w swoich podarunkach. Interesował się szczególnie młodymi ludźmi, pomagając im w pomaganiu sobie samym. Nikt nigdy nie zmierzy całej pomocy, jaką przekazał potrzebującej, zmagającej się z trudnościami ludzkości”.

Samuel borykał się z problemami przez większość swojego życia. Kiedy odniósł sukces, nie myślał o sobie – tylko o tym, jak podzielić się tym, co udało mu się osiągnąć. Jest to lekcja, o której pamiętamy do dziś. Wszyscy jesteśmy niewątpliwie lepsi dzięki temu trwałemu dziedzictwu.