Het idee was moedig: om alle leven op aarde te eren, van weelderige jungles tot kale woestijnen tot de Noordpool, met een film over natuur gefilmd vanuit een vliegtuig. En de film zou worden vastgelegd op 70 mm IMAX, tien keer groter dan de standaard 35 mm. Op dat moment waren er slechts 12 bioscopen ter wereld die IMAX-films konden vertonen.
Maar Sam kende Thompson, die in 1964 voor het bedrijf de geliefde film To Be Alive! had gecreëerd. En ook niet onbelangrijk, Sam gaf enorm om de milieubeschermingsboodschap die Thompson en Smithsonian’s National Air and Space Museum wilden overbrengen. Dus zei hij ja.
Met de steun van het bedrijf filmde regisseur Dennis Moore en zijn twee filmcrews meer dan 18 maanden en legden zij ruim 400.000 kilometer af. Zij reisden over de hele wereld met 59 koffers (ongeveer 16.30 kg) aan apparatuur en gebruikten bijna 8 kilometer aan film.
Met spectaculaire luchtbeelden van vijf continenten nam Living Planet kijkers mee op een half uur durende reis over de wereld. Van de Andes tot de Afrikaanse vlaktes en van het Parthenon bij zonsopkomst tot moderne steden, Living Planet legde de grootsheid van de natuur vast, maar ook een aantal van de mooiste architectonische prestaties van de mens.