Moedige beslissing H.F. Johnson, Jr. verandert wereldtentoonstelling in getuigenis voor optimisme en vooruitgang

Gedurende zijn carrière was derde generatie bedrijfsleider H.F. Johnson jr. voorvechter van creatieve manieren om consumenten te bereiken en aan de reputatie van het bedrijf te bouwen. Nog belangrijker, hij jaagde ze met een ongewone durf na.

 

Dus is het geen verrassing dat het H.F. was die de eerste radioreclame startte die ons bedrijf tot een begrip gemaakt heeft in de jaren 1930 en 1940. Of dat het H.F. was die een langdurige relatie met Frank Lloyd Wright vormde die de architectonische schatten op de campus van ons wereldwijde hoofdkwartier gemaakt heeft.

 

Het was ook H.F. die het bedrijf leidde naar deelname in kunst, van ART:USA, de Johnson collectie met moderne kunst tot onze Oscarwinnende film To Be Alive! 

 

Maar H.F. had een ander idee. Hij wilde een compleet uniek paviljoen bouwen en daar een compleet unieke film vertonen, die waarde zou toevoegen aan de wereld. 

 

Zijn zoon, Sam Johnson, legt uit: "Mijn vader was creatief. Hij had een opleiding tot scheikundige gevolgd, maar hij was allround; hij had culturele en artistieke gevoeligheden. Soms had hij geweldige ideeën. Maar misschien belangrijker, hij kon goede ideeën herkennen. Bovendien daagde hij andere mensen uit creatief te zijn."

 

De wereldtentoonstelling was geen uitzondering.

Natuurlijk zou het wereldtentoonstellingspaviljoen van SC Johnson gaan over het bedrijf en haar producten. Onder de exposities waren ook een "Internationale showcase van prachtige vloeren" met vloeren en producten van Johnson van over de hele wereld en een presentatie over hoe wij diversifieerden naar nieuwe branches en innovaties. 

Een rij met automatische schoenpoetsmachines nodigde bezoekers uit voor een gratis poetsbeurt. Computergestuurde teletype-machines beantwoorden zelfs de lastigste problemen over het reinigen van huizen, met oplossingen en productsuggesties.

Maar ondanks dat deze uitzonderlijk waren, waren ze niet wat de tentoonstelling van SC Johnson uniek maakte. Het was het paviljoen zelf, onze "Golden Rondelle", en de magnifieke film daarbinnen die SC Johnson tot het middelpunt van de tentoonstelling maakte.

Denk eens na over de wereld in de vroege jaren 1960. Politieke en sociale onrust tierden welig. Mensen waren bang voor een kernoorlog. De president van de V.S. werd vermoord. De Berlijnse muur werd gebouwd in Duitsland. Problemen in Vietnam escaleerden. En de strijd voor burgerrechten woedde in Amerika. 

Tegen die achtergrond van pessimisme en angst wilde H.F. een positieve film bieden die een visie van vrede, begrip en vreugde voor het leven deelde. 

Het was nogal een onconventioneel idee en niemand van zijn leidinggevende team begreep het helemaal. Sam vertelt het verhaal als volgt: 'Mijn vader wilde de beste documentairemaker, net als hij de beste architect wilde en Frank Lloyd Wright in de arm nam. Hij vond dat de filmmaker die hij zocht Francis Thompson was."

"De rest van ons had niet echt een idee wat er tussen hen voorgevallen was. En we maakten ons al zorgen over USD 5 miljoen die we uit zouden geven aan de tentoonstelling. Het enige dat we wisten over de film is dat het vrolijk zou zijn en betrekking zou hebben op het leven in de Verenigde Staten en in het buitenland."

Maar toen het team bezwaar maakte tegen de beslissing, keek H.F. - volgens de legende binnen het bedrijf - hen aan en zei, "Heren, sommige beslissingen zijn alleen voor de moedigen." En toen liep hij weg. 

Het duurde bijna twee jaar voordat het ontwerp van de film getoond werd aan het managementsteam. De vertelling en muziek waren nog niet klaar. De gebruikte een ongewoon format, waarbij drie verschillende schermen het beeld van het leven ter wereld tegelijkertijd vertoonden. Maar, zei Sam: "Je kon niet echt de toon van de film proeven." 

Het managementsteam was ontmoedigd en aarzelde zelfs om een feestelijke opening van het evenement te plannen. Maar H.F. was onvermurwbaar dat de film zou werken. 

En dat klopte. Sam zei: "Toen de media bijeen kwam in de Rondelle voor de eerste presentatie van To Be Alive!, was het ook voor ons de eerste keer. De film maakte op iedereen een grote indruk. Het was misschien wel het mooiste stuk cinematografie dat ooit in zijn soort was gemaakt."

En het trok nog meer aandacht naar het "kleine" bedrijf in het Amerikaanse middenwesten dat zo'n uitzonderlijke kijk op de wereld bood.

Toen de 18-minuten durende film To Be Alive! in première ging tijdens de wereldtentoonstelling werd het door critici en het publiek overladen met lof. De voormalige Amerikaanse president Dwight Eisenhower noemde het "... een buitengewoon fantasierijke film en erg mooi gedaan. Het toont de wereld door de ogen van kinderen, waar geen ruimte is voor vooroordelen of arrogantie."

 

Met zijn ongewone mix van authenticiteit, sociale vooruitgang en optimisme werd de film een van de meest populaire exposities op de tentoonstelling. Later won het in 1966 de Academy Award voor documentaire (voor korte film).Het wordt nog steeds vertoond als onderdeel van de rondleidingen over de campus van ons hoofdkantoor.

 

Net als onze samenwerking met Frank Lloyd Wright, de Carnaúba expeditie naar Brazilië en ontelbare prijzen die we gewonnen hebben die geholpen hebben het bedrijf te laten groeien, was To Be Alive! weer zo'n voorbeeld van een moedige beslissing door H.F. 

 

Het was creatief, uniek, avontuurlijk en inspirerend, net als de man er de voorvechter van was. Sommige beslissingen zijn alleen voor de moedigen en SC Johnson was beter af door de moed van H.F.