De Carnauba expeditie van H.F. Johnson jr. was een levensveranderend avontuur

Gedurende onze geschiedenis heeft SC Johnson altijd nieuwsgierigheid en het nemen van gewetensvolle risico's aangemoedigd. We stoppen nooit met het zoeken naar nieuwe manieren om te verbeteren, omdat wij geloven dat er meer dan slimmigheid nodig is om te slagen. Er is ook moed voor nodig. 

 

Dat is een instelling die wij, gedeeltelijk, geleerd hebben van onze derde generatie-leider, H.F. Johnson jr.. Slechts een van zijn moedige beslissingen is de vlucht die H.F. nam in 1935. Hij vloog 24.000 km heen en terug om het noordoosten van Brazilië te bezoeken. Hij was op zoek naar de op dat moment meest waardevolle grondstof: de carnaubapalm.

De bladeren van de carnaúbapalm zijn de grondstof van de hardste was ter wereld, het belangrijkste ingrediënt voor vrijwel alle SC Johnson-producten op dat moment. De vraag voor SC Johnson-producten groeide snel. Als het bedrijf wilde overleven, hadden we een constante voorraad van de palm nodig.

 

Zoals Sam Johnson uitlegt in Carnaúba: Memoires van een zoon, Dat is het enige dat in dat bepaalde klimaat goed groeit. Alle andere planten en bomen gaan dood in de wisselende droge periodes in het noordoosten van Brazilië. Maar de palm doet het heel goed omdat er was op de bladeren zit die de palm beschermt.” 

 

Naast de was werden de bladeren van de palm gebruikt voor de rieten daken; van de vezels werden touw, matten en bezems gemaakt; de bladeren werden verweven in manden en raambekleding; van de stam werden balken gezaagd voor huizen en de wortels werden gebruikt als medicijn. Het werd niet voor niets de “Levensboom” genoemd door de Brazilianen.  

Het team van H.F. bestond uit vier anderen: J.A. Hoy, co-piloot en radio-operator; E.H. Schlanser, piloot; R.P. Gardiner, inkoper en J.V. Steinle, onderzoeksdirecteur. 

 

Zij vertrokken vanaf de luchthaven in Milwaukee in een klein amfibisch vliegtuig. De Sikorsky S-38 stond toentertijd bekend als het veiligste vliegtuig omdat het twee motoren had maar ook op een motor kon vliegen als dit nodig was. 

 

Deze reis was echter allesbehalve veilig. Er waren nog geen satellieten uitgevonden en mensen vlogen nauwelijks zulke ambitieuze afstanden. H.F. en zijn team vlogen vaak lange stukken zonder een mens te zien. Maar H.F. genoot van zijn avontuur.

 

Sam herinnert zich de verhalen uit zijn jeugd over het avontuur van zijn vader: stoppen in Cayenne, waar H.F. moordenaars op Devil's Island ontmoette en die keer dat een groep mensen op de oever begon te schreeuwen omdat ze door water vol met piranha's waadden.

 

In totaal was de reis ruim 25.000 kilometer via Cuba, Haïti, de Dominicaanse Republiek, de Maagdeneilanden, Antigua, St. Lucia, Trinidad, Brits-Guiana, Suriname en Frans-Guiana en dan Para, Maranhaa, Amarracao, Camocin en uiteindelijk Fortaleza, Brazilië en terug. In totaal vlogen ze 168 uur en vloog het vliegtuig op een gemiddelde snelheid van 155 kilometer per uur.

In Fortaleza wilde H.F. een onderzoekscentrum oprichten waar SC Johnson de carnaúbapalm kon verbouwen en bestuderen en onderzoeken hoe zij de was op een efficiëntere manier konden oogsten. 

 

Het toenmalige handmatige proces om de carnaúbawas te oogsten, was het verscheuren van de palmbladeren door ze langs een standaard met messen te halen en ze dan te slaan tot de losgemaakte was eraf viel. Een persoon kon slechts 1.000 bladeren per dag doen en ongeveer de helft van het overgebleven poeder zat vol met gruis. H.F. wist dat dit beter kon.

 

Ons onderzoekscentrum dat in 1937 werd gevestigd en de naam Raposa kreeg, werd een centrum voor uitgebreid onderzoek en ontwikkeling voor de plant, de oogstmethodes en het raffineren van de was. We ontwikkelden nieuwe manieren om de bladeren te verwerken en de teelt van de palm te verbeteren zodat er bomen werden gecreëerd die sneller groeiden en hogere wasopbrengsten hadden en deze inzichten deelden wij ook met lokale boeren.

 

In 1970 werd Raposa gedoneerd aan de Escola de Agronomia van de universiteit van Ceará. De duizenden carnaúbapalmpjes die daar waren gekweekt, legden de basis voor jarenlange onderzoeken en het behoud van deze fantastische bomen.

H.F. kwam terug naar Racine, Wisconsin met een nieuw doel. Hij leidde het bedrijf naar marketingtriomfen, huurde Frank Lloyd Wright in om ons hoofdkwartier te ontwerpen, lanceerde innovatieve werknemersvoordelen en meer.  

 

Maar de reis bleef hem bij. Hij legde zijn verhalen vast in een boek voor zijn familie en schreef aan zijn zoon, Sam:“Ik hoop dat je deze trip ooit maakt. Het heeft mijn leven veranderd.” Door zijn woorden ging Sam zestig jaar later op zijn eigen Carnaúbaexpeditie. En het wonder van die beide expedities inspireert ons bij SC Johnson vandaag de dag nog steeds. 

 

Voor H.F. in 1978 overleed, had hij nog een verzoek: Hij wilde dat het blad van de carnaúba in zijn grafsteen werd gegraveerd. Meer dan een plant, was het blad een symbool geworden voor de waarden die H.F. zo hoog hield en waarvoor hij met erkentelijkheid wordt herinnerd.